The Dress
Οι παρούσες εικόνες αποτελούν ένα δείγμα των φωτογραφιών που δημιουργήθηκαν σε συνεργασία με την Κωνσταντάκου Αναστασία για τις ανάγκες της πτυχιακής της εργασίας στο Τμήμα Δημιουργικού Σχεδιασμού και Ένδυσης του Διεθνές Πανεπιστημίου Ελλάδος.
Η πτυχιακή της εργασία με τίτλο: “Μόδα ως Φωτογραφία: Μελέτες και κατασκευές της εικόνας του Ενδύματος”, εκπονήθηκε με σκοπό να μελετηθεί και να καταγραφεί συνοπτικά η προέλευση και η εξέλιξη της φωτογραφίας μόδας, από την γέννησή της μέχρι και σήμερα, μέσα από τη φωτογραφική πορεία και το έργο 10 κύριων αντιπροσώπων της.
Οι 10 φωτογράφοι μόδας που επιλέχθηκαν να μελετηθούν είναι οι εξής:
Baron Adolf de Meyer
Edward Steichen
Yva
Cecil Beaton
Horst P. Horst
Deborah Lou Turbeville
Guy Bourdin
Ellen von Unwerth
Jeff Bark
Chantal Michel
«Η μόδα δεν είναι μονάχα το κάθετι φορέσιμο, μόδα μπορεί να είναι απλά και μόνο μία
εικόνα». Viktor & Rolf.
Η μόδα δεν υφίσταται χωρίς την εικόνα. Η εικόνα, είτε σχεδιαστική είτε φωτογραφική, είναι
αυτή που απεικονίζει και τεκμηριώνει τη μόδα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της μόδας, η εικόνα
υπήρξε ένα από τα κυριότερα μέσα της κατανόησης και της διάδοσής της. Η μόδα χαρακτηρίζεται από
συνεχείς αλλαγές, διαφορετικά μεταβαλλόμενα στυλ και υιοθέτηση καινοτομιών. Η παροδικότητα
και τα εφήμερα στοιχεία της την καθιστούν κάθε στιγμή μοναδική, απαιτώντας την άμεση καταγραφή
και αναπαράστασή της. Από τον 20ο αιώνα μέχρι και σήμερα, η φωτογραφία έχει αναλάβει να
καταγράφει την καινοτομία και τη μοναδικότητα της μόδας και ουσιαστικά να δίνει κάθε φορά
τα κατάλληλα μέσα για να αναπαρασταθεί οπτικά η ουσία της. Η μόδα και η φωτογραφία μόδας
είναι τόσο οι εικονικές όσο και οι οπτικές αναπαραστάσεις η μία της άλλης. Σύμφωνα με τον
Ulrich Lehmann, «Η μόδα υπάρχει μόνο στην αναπαράσταση… Τα ρούχα είναι ανυψωμένα από τις
υλικές τους ιδιότητες σε μια αισθητική ιδέα μέσω της αναπαράστασής της ως εικόνα στα μέσα.
Μονάχα μέσω αυτής της διαδικασίας τα περισσότερα ρούχα μπορούν να γίνουν μόδα εξαρχής».
Η φωτογραφία μόδας αποτελεί πλέον ένα από τα σημαντικότερα τμήματα της βιομηχανίας
της μόδας. Είναι το μέσο το οποίο επιτρέπει στους σχεδιαστές να παρουσιάζουν και να
γνωστοποιούν τις δημιουργίες τους σε παγκόσμια κλίμακα, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα
στο κοινό να παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις και τις νέες τάσεις στον χώρο της μόδας. Επιπλέον, η
φωτογραφία, σε αντίθεση με την κινούμενη εικόνα (βίντεο, ταινίες μικρού μήκους, διαφημιστικά),
προσφέρει στον θεατή την ευκαιρία να κάνει μια παύση, να εσωτερικεύσει αυτό που κοιτάει
και να εξετάσει επανειλημμένα τη φωτογραφία -και κατά συνέπεια το προϊόν που απεικονίζει-
χωρίς να μεσολαβούν περισπασμοί. Η δυνατότητα αυτή δημιουργεί τις καλύτερες συνθήκες για
να αναδειχθεί το ένδυμα στα μάτια του θεατή και να γεννηθούν συναισθήματα και επιθυμίες
για αυτό, αυξάνοντας τις πιθανότητες αγοράς του απεικονιζόμενου προϊόντος στο μέγιστο.
Από τα παραπάνω, καθίσταται σαφές ότι η φωτογραφία μόδας αποτελεί το κλειδί για τη
γνωστοποίηση και την πώληση των προϊόντων μόδας. Την ίδια στιγμή όμως η ίδια εξυπηρετεί και
έναν βαθύτερο σκοπό. Από την πρώιμη ιστορία της, χρησιμοποιείται ως ένα αποτελεσματικό
μέσο αφήγησης και πρόκλησης συναισθημάτων. Οι φωτογράφοι μόδας καλούνται συχνά να
δημιουργήσουν έναν διάλογο στις εικόνες τους, απεικονίζοντας τα καλλιτεχνικά οράματα των
σχεδιαστών (και όχι πάντα τα δημιουργήματά τους), αποτυπώνοντας το πνεύμα και τις ιδέες της
εποχής τους, που είτε συμμερίζονται είτε αντικρούουν. Με την ενσωμάτωση οπτικών πτυχών που
προκαλούν συναίσθημα, η φωτογραφία μόδας καταφέρνει να διατηρήσει τη μόδα και άλλα σημαντικά
θέματα επίκαιρα, πέρα από την αναμενόμενη «διάρκεια ζωής» τους. Έτσι, η φωτογραφία μόδας δεν
αποτελεί απλά ένα μέσο καταγραφής και πώλησης προϊόντων, αλλά μια περίπλοκη μορφή τέχνης.
