Η Θάλλασα της Μυθολογίας


Κάποια θάλασσα έφθανε
Χρόνια αρχαία
Αναπαλαιωμένη στις αισθήσεις
Κάποια θάλασσα κυλούσε αργά
Σαν τον παιδικό χρόνο
Ως τα ακρογιάλια
Τα σημερινά
Κάποια θάλασσα δεν έκανε στροφή
Μα ήρθε ευθεία
Χωρίς λόγια
Με ένα θυελλώδες βουητό
Κάποια θάλασσα μας έπιασε ανύποπτα
Σκυμμένους στο χείλος της ώρας
Να ξεχωρίζουμε χρώματα,
από τα υπόλοιπα πράγματα
Κάποια θάλασσα αντάμωσε
Τις σκέψεις σε κάποιο χρόνο
Μέλλοντα
Κάποτε...
Κάποια θάλασσα ήταν...
Στο κύμα
Στο κοχύλι
Στο φτερό
Ήταν εδώ
Πίσω από αμμόλοφους αναστεναγμών
Κάποτε...
Μας έφθανε μια θάλασσα να υπάρχει
Μια θάλασσα που όλο έφθανε
Κι έφθανε, κι έφθανε, κι έφθανε...

- Δ.Τ.

(an ongoing creation of images)